"Impossible is nothing" έλεγε το σλόγκαν. Κυριολεκτικά όμως nothing!!!
Το ομολογώ. Δεν συγκαταλέγομαι στους πλέον αισιόδοξους ανθρώπους, αλλά περίμενα πως η Εθνική θα είχε μια αξιοπρεπή παρουσία στο EURO 2008. Απο την άλλη μεριά, επειδή μπορεί να μην είμαι αισιόδοξος, αλλά δεν είμαι ούτε και εθνικομαλ...ας, δεν πίστευα ούτε δήλωνα ότι θα ξαναπάρουμε το EURO. Το κύπελλο της Πορτογαλίας ήταν θαύμα, όχι γιουβέτσι που χρησιμοποιείς την ίδια συνταγή και το ξαναπετυχαίνεις! Αλλά, όπως και να 'χει, την πρόκριση στους ομίλους την είχα σχεδόν σίγουρη - όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, για να λέμε και την αλήθεια.
Πριν λίγο λοιπόν η Επίσημη Αγαπημένη παρέδωσε το στέμμα της σε κάποια άλλη πριγκιποπούλα που περιμένει να πάρει το στέμμα από την βασίλισσα UEFA.
Και 'γω επειδή είμαι απλός οπαδός, εννοείται ότι δεν θα κάτσω να αναλύσω το τι φταίει, γιατί δεν έχω τις γνώσεις, ούτε την διάθεση. Απλά θα κάνω μία απλούστατη διαπίστωση.
Σ' αυτό το έρμο το ελληνικό ποδόσφαιρο συμβαίνει το εξής παράδοξο: γιατί στις νίκες πρέπει σώνει και καλά να έχουμε έναν καταπληκτικό προπονητή και χιλιάδες απλούς θεατές και στις ήττες πρέπει να έχουμε χιλιάδες καταπληκτικούς προπονητές και έναν απλό θεατή; Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Είναι δυνατόν ο Ρεχάγκελ να είναι θεος στις 9 Ιουνίου και από τις 10 Ιουνίου και μετά να γίνεται το εισαγόμενο ραμολί με τα βαμμένα κορακί μαλλιά και την προπονητική διορατικότητα Αλέφαντου(Αλέφας φορέβερ) που έβγαζαν χολή πάνω του οι περισσότεροι Έλληνες;
Διότι πριν ξεκινήσει το ματς με την Σουηδία όλοι στην Ελλάδα προετοιμάζονται για να ηχογραφήσουν το "Πειρατικό 2: πως γαμη..με στην Αυστρία". Κανένα μέτρο, κανένας ρεαλισμός, μόνο υπέρμετρος ενθουσιασμός(κάνει και ρίμα). Κορυφαίο ήταν αυτό που άκουγα απ' τους ρεπόρτερ-ανταποκριτές που έβγαιναν στους δρόμους οι οποίοι έλεγαν την κλασσική ατάκα μετριοπάθειας και αυτοσυγκράτησης:"και γιατί όχι να μην επαναλάβουμε την πορεία της Πορτογαλίας; Όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο". Άκου ρε! Θαρρείς και μαζεύαμε κύπελλα τόσα χρόνια...και τι είναι ρε τα κύπελλα για να τα μαζεύεις εύκολα; Χυλόπιτες;(σ.σ. αυτή η παρομοίωση αποτελεί καθαρά προσωπική άποψη του γράφοντος, την οποία δεν συμμερίζεται κατά οιονδήποτε τρόπο το υπόλοιπο αντρικό επιτελείο της ιστοσελίδας).
Οπότε, ξαφνικά κατά την διάρκεια του αγώνα, όλες οι αδερφές των ποδοσφαιριστών ξεπαρθενιάστηκαν από χιλιάδες οπαδούς ταυτόχρονα, την ώρα που ο Ιμπραίμοβιτς έκανε το 0-1 και πέντε λεπτά αργότερα ο Χάνσον το 0-2.
Και μετά το παιχνίδι και το 0-2, όλοι -και πάλι ξαφνικά- άρχισαν να βρίζουν και να σιχτιρίζουν κάθε μέλος της ομάδας. Καλά, αυτός που άκουσε τα απίστευτα ήταν ο Ρεχάγκελ που είπε βέβαια κι εκείνη την πατάτα στην συνέντευξη. Αλλά ρε παιδιά, είναι απαράδεκτο να καταδικάζουμε και να θριαμβολογούμε τόσο εύκολα και γρήγορα! Τόσο δεν μας κόβει! Και πάω στοίχημα ότι αύριο θα ακούσει ο Ρεχάγκελ τα δεκάδες πάλι από τον Τύπο αλλά κυρίως από τους οπαδούς. Αλλά έτσι είμαστε μια ζωή...Με την πρώτη νίκη σε φιλικό θα βγούμε στους δρόμους να γιορτάσουμε, και με την πρώτη ήττα θα γιουχάρουμε και θα διαολοστείλουμε όποιον βρούμε μπροστά μας.
Δεν λέω ότι παίξαμε καλά, γιατί μεταξύ μας, είμασταν ένα -άσπρο- χάλι. Κατά την προσωπική μου άποψη αυτό ίσχυε τόσο στο ματς με την Σουηδία όσο και σήμερα. Αλλά μην φτάσουμε στο σημείο να θέλουμε να τους κρεμάσουμε. Εξάλλου, μέχρι εδώ που έφτασαν τα παιδιά, πολύ καλά ήταν. Και καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό και στα προκριματικά του Μουντιάλ που δεν απέχουν και πολύ.
Εγώ λέω ότι τα παιδιά προσπάθησαν και έκαναν αυτό που μπορούσαν. Το αν είχαμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούσαν να ξαναπάρουν το EURO είναι δικό μας πρόβλημα κι όχι δικό τους. Τώρα το θέμα είναι αν μπορούσαν να περάσουν απ' τον όμιλο. Εγώ λέω πως έτσι πως παίζαμε, κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Ίσως με εμφανίσεις προκριματικών να 'ταν εφικτό, αλλά τώρα...αλλά με τα αν...
ΥΓ. Περιμένω σχόλια από άντρες και γυναίκες φιλάθλους. Καλό είναι να ακουστούν όλες οι απόψεις. Όχι ότι είναι εθνικό το θέμα, αλλά έχει χαβαλέ και ενδιαφέρον όπως και να το κάνουμε(κορίτσια παραδεχτείτε το).
Το ομολογώ. Δεν συγκαταλέγομαι στους πλέον αισιόδοξους ανθρώπους, αλλά περίμενα πως η Εθνική θα είχε μια αξιοπρεπή παρουσία στο EURO 2008. Απο την άλλη μεριά, επειδή μπορεί να μην είμαι αισιόδοξος, αλλά δεν είμαι ούτε και εθνικομαλ...ας, δεν πίστευα ούτε δήλωνα ότι θα ξαναπάρουμε το EURO. Το κύπελλο της Πορτογαλίας ήταν θαύμα, όχι γιουβέτσι που χρησιμοποιείς την ίδια συνταγή και το ξαναπετυχαίνεις! Αλλά, όπως και να 'χει, την πρόκριση στους ομίλους την είχα σχεδόν σίγουρη - όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, για να λέμε και την αλήθεια.
Πριν λίγο λοιπόν η Επίσημη Αγαπημένη παρέδωσε το στέμμα της σε κάποια άλλη πριγκιποπούλα που περιμένει να πάρει το στέμμα από την βασίλισσα UEFA.
Και 'γω επειδή είμαι απλός οπαδός, εννοείται ότι δεν θα κάτσω να αναλύσω το τι φταίει, γιατί δεν έχω τις γνώσεις, ούτε την διάθεση. Απλά θα κάνω μία απλούστατη διαπίστωση.
Σ' αυτό το έρμο το ελληνικό ποδόσφαιρο συμβαίνει το εξής παράδοξο: γιατί στις νίκες πρέπει σώνει και καλά να έχουμε έναν καταπληκτικό προπονητή και χιλιάδες απλούς θεατές και στις ήττες πρέπει να έχουμε χιλιάδες καταπληκτικούς προπονητές και έναν απλό θεατή; Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Είναι δυνατόν ο Ρεχάγκελ να είναι θεος στις 9 Ιουνίου και από τις 10 Ιουνίου και μετά να γίνεται το εισαγόμενο ραμολί με τα βαμμένα κορακί μαλλιά και την προπονητική διορατικότητα Αλέφαντου(Αλέφας φορέβερ) που έβγαζαν χολή πάνω του οι περισσότεροι Έλληνες;
Διότι πριν ξεκινήσει το ματς με την Σουηδία όλοι στην Ελλάδα προετοιμάζονται για να ηχογραφήσουν το "Πειρατικό 2: πως γαμη..με στην Αυστρία". Κανένα μέτρο, κανένας ρεαλισμός, μόνο υπέρμετρος ενθουσιασμός(κάνει και ρίμα). Κορυφαίο ήταν αυτό που άκουγα απ' τους ρεπόρτερ-ανταποκριτές που έβγαιναν στους δρόμους οι οποίοι έλεγαν την κλασσική ατάκα μετριοπάθειας και αυτοσυγκράτησης:"και γιατί όχι να μην επαναλάβουμε την πορεία της Πορτογαλίας; Όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο". Άκου ρε! Θαρρείς και μαζεύαμε κύπελλα τόσα χρόνια...και τι είναι ρε τα κύπελλα για να τα μαζεύεις εύκολα; Χυλόπιτες;(σ.σ. αυτή η παρομοίωση αποτελεί καθαρά προσωπική άποψη του γράφοντος, την οποία δεν συμμερίζεται κατά οιονδήποτε τρόπο το υπόλοιπο αντρικό επιτελείο της ιστοσελίδας).
Οπότε, ξαφνικά κατά την διάρκεια του αγώνα, όλες οι αδερφές των ποδοσφαιριστών ξεπαρθενιάστηκαν από χιλιάδες οπαδούς ταυτόχρονα, την ώρα που ο Ιμπραίμοβιτς έκανε το 0-1 και πέντε λεπτά αργότερα ο Χάνσον το 0-2.
Και μετά το παιχνίδι και το 0-2, όλοι -και πάλι ξαφνικά- άρχισαν να βρίζουν και να σιχτιρίζουν κάθε μέλος της ομάδας. Καλά, αυτός που άκουσε τα απίστευτα ήταν ο Ρεχάγκελ που είπε βέβαια κι εκείνη την πατάτα στην συνέντευξη. Αλλά ρε παιδιά, είναι απαράδεκτο να καταδικάζουμε και να θριαμβολογούμε τόσο εύκολα και γρήγορα! Τόσο δεν μας κόβει! Και πάω στοίχημα ότι αύριο θα ακούσει ο Ρεχάγκελ τα δεκάδες πάλι από τον Τύπο αλλά κυρίως από τους οπαδούς. Αλλά έτσι είμαστε μια ζωή...Με την πρώτη νίκη σε φιλικό θα βγούμε στους δρόμους να γιορτάσουμε, και με την πρώτη ήττα θα γιουχάρουμε και θα διαολοστείλουμε όποιον βρούμε μπροστά μας.
Δεν λέω ότι παίξαμε καλά, γιατί μεταξύ μας, είμασταν ένα -άσπρο- χάλι. Κατά την προσωπική μου άποψη αυτό ίσχυε τόσο στο ματς με την Σουηδία όσο και σήμερα. Αλλά μην φτάσουμε στο σημείο να θέλουμε να τους κρεμάσουμε. Εξάλλου, μέχρι εδώ που έφτασαν τα παιδιά, πολύ καλά ήταν. Και καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό και στα προκριματικά του Μουντιάλ που δεν απέχουν και πολύ.
Εγώ λέω ότι τα παιδιά προσπάθησαν και έκαναν αυτό που μπορούσαν. Το αν είχαμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούσαν να ξαναπάρουν το EURO είναι δικό μας πρόβλημα κι όχι δικό τους. Τώρα το θέμα είναι αν μπορούσαν να περάσουν απ' τον όμιλο. Εγώ λέω πως έτσι πως παίζαμε, κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Ίσως με εμφανίσεις προκριματικών να 'ταν εφικτό, αλλά τώρα...αλλά με τα αν...
ΥΓ. Περιμένω σχόλια από άντρες και γυναίκες φιλάθλους. Καλό είναι να ακουστούν όλες οι απόψεις. Όχι ότι είναι εθνικό το θέμα, αλλά έχει χαβαλέ και ενδιαφέρον όπως και να το κάνουμε(κορίτσια παραδεχτείτε το).
7 σχόλια:
Μόνο και μόνο όταν βλέπεις ομάδες τύπου Ολλανδία,Πορτογαλία και Ισπανία..λες πού πας ρε καραμήτρο.
Το πρώτο παιχνίδι ήταν κλασικό αντιποδόσφαιρο,κράμπες από το α ημίχρονο πασούλες στην άμυνα και πά8ος κα8όλου.Στο 2ο με την Ρωσία κάτι κάναμε αλλά η έλλειψη γκολτζή αυτά έχει.Σέβομαι την Προσωπικότητα του Ρεχάγκελ αλλά πιστεύω ώρα για εφαπαξ μας τα χει κάνει τσουρέκια με τον Χαριστέα,το παιδί μόνο για μπουζούκι είναι που λέει και ο Γεωργίου.
egw ena exw na pw:ferte ton nikola (alefanto) stin e8niki..
pes ta re pasxalh!
oloi to 2004 to ekana 8eo ton rehagel (tou grapsan kai tragoudia) pou phre thn omada apo ta mavra xalia kai ths ema8e na pairnei apotelesma(oxi na paizei mpalara....pragma pou den ginetai...efoson den katexoun ta paidia)alla toulaxiston me thn tyxh kai thn amuna mpeton klebame ta apotelesmata...mh geliomaste magkes, den eimaste argentinh(den 8a pw brazilia giati den tous goustarw) Den ginetai na exoume thn apaithsh na exoume ka8e euro thn oamadara kai na pairnoume kai ta kala apotelesmata...kai toso pou eftase mia xara einai(an kai 8a mporousame kai kalytera)
telos pantwn
Moundial erxomaste!!!!!
P.S. afou den evale ton papasta8opoulo oeo!!!!!
xexeex
E αφου θες και γυναικειο σχολιο εμενα το μονο που με στενοχωρησε ηταν η αποχωρηση του Νικοπολιδη γιατι τετοιο κουκλο τερματοφυλακα πού - ρωταω πού - θα ξαναβρουμε??
Emena paidia apto podosfairo m' aresoyn poy kai poy ta goal kai o anri!!!A kai,adamantia o Xalkias(etsi de lene ton allo termatofylaka poy exei h e8nikh?) einai poly pio wraios!!!
Εμ, με τέτοια γελοία σποτ, όπως εκείνο του αντέννα με τα μωρά που κλαίνε και το σύνθημα "ας τους κάνουμε να κλάψουνε" σκέψου τι θα γινόταν αν κερδίζαμε. Οι παικτες και ο προπονητής το άξιζαν να προχωρήσει η ομάδα, οι έλληνες φίλαλθοι-οπαδοί-καναλάρχες-πανειδήμονες-υπερπροπονητες, τι να πω, δεν ξέρω...
Δημοσίευση σχολίου